Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kędzierzynie Koźlu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Inga Kukla

Protokolant: protokolant sądowy Renata Schurgacz

po rozpoznaniu w dniu 02 lutego 2017 r. na rozprawie sprawy

z powództwa H. J. (1), H. J. (2)

przeciwko A. H.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego A. H.na rzecz powoda H. J. (1)i H. J. (2)prowadzących działalność gospodarczą (...)s.c. H. J. (1) H. J. (2)kwotę 23.745,92 zł (dwadzieścia trzy tysiące siedemset czterdzieści pięć złotych 92/100) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30.01.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.605,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  obciąża pozwanego A. H. niezapłaconymi kosztami postępowania sądowego w kwocie 1330,16 zł, które nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa.

I C 619/14

UZASADNIENIE

H. J. (1) i H. J. (2) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Usługowa (...) s.c. H. J. (1) i H. J. (2) w R. wystąpili z pozwem przeciwko A. H. o zapłatę kwoty 23.745,92 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu żądania strona powodowa podniosła, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywała na rzecz powoda w oparciu o łączącą strony umowę o dzieło z dnia 19.06.2013 roku polegającą na dociepleniu bydynku styropianem austrotherm premium o grubości 10 cm zamocowanie kołkami firmy ejot, zatapianie siatką firmy texiglas, nałożenie tynku silikonowego 2v firmy skała. Miejscem wykonania umowy była miejscowość R. - dom przy ul. (...). Pozwany A. H. w ramach uprawnienia gwarancji na zakupiony tynk zgłosił producentowi tynku reklamację, która została przez producenta tynku rozpatrzona negatywnie. Według stanowiska producenta, położona struktura tynku była prawidłowa. Powodowie uzasadniali, że strony dnia 19 września 2013 rok dokonały wspólnego protokolarnego obmiaru docieplonej powierzchni domu przy ul. (...) w R., co było podstawą wystawienia przez Powodów faktury korygującej z dnia 22.11.2013 roku nr (...) do faktury VAT nr (...) z dnia 05.08.2013 r. W konsekwencji, powodowie pismem z dnia 22 sierpnia 2013 roku wezwali pozwanego do zapłaty wynagrodzenia z tytułu umowy o dzieło z dnia 19.06.2013 roku za docieplenie budynku przy ul. (...) w R. w wysokości 27.360,00 złotych wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 05.08.2013 r. Powodowie argumentowali, że strony w toku protokolarnego obmiaru ocieplonej powierzchni domu zgodnie potwierdziły powierzchnię docieplonych ścian i sposób jego wykonania. Powodowie wystawili więc dnia 09 grudnia 2013 roku fakturę korygującą z dnia 22.11.2013 roku nr (...) do faktury VAT nr (...) z dnia 05.08.2013 r., która została pozwanemu doręczona. Pomimo tego, pozwany nie uiścił na rzecz powodów wynagrodzenia (ceny) z tytułu umowy o dzieło z dnia 19.06.2013 roku za docieplenie budynku przy ul. (...) w R. w wysokości 23.745,92 złotych.

Od wydanego w postępowaniu upominawczym nakazu zapłaty pozwany wniósł sprzeciw domagając się oddalenia powództw w całości. Pozwany odnosząc się do stanowiska powodów zarzucił, po pierwsze, że zawarta pomiędzy stronami umowa pisemna z dnia 19.6.13r. nie zawiera pełnej treści umowy zawartej pomiędzy stronami. Według twierdzenia pozwanego oprócz postanowień w niej zawartych, a odnoszących się do wykonania przez pozwanych termomodernizacji elewacji budynku wraz z pracami towarzyszącymi, strony dodatkowo umówiły się na remont dachu budynku pozwanego. Remont ten miał obejmować zgodnie z ustną umową: remont pokrycia dachowego, ocieplenie dachu, oraz wymianę blacharek i opierzeń.

Ponadto, pozwany twierdził, że prace wykonane przez pozwanych mają wady istotne w rozumieniu art. 637 par. l i 2 kodeksu cywilnego, a ponadto powodowie nie usunęli wad w czasie właściwym. Wadami istotnymi objęte są tak prace ociepleniowe, jak i prace wykonane na dachu budynku pozwanego. Istnienie wad istotnych pozwany stwierdził na podstawie własnego oglądu, przy czym już w czasie wykonywania prac zwracał powodom uwagę, iż prace wykonywane są nieprawidłowo, a po zakończeniu remontu przez pozwanych zlecił wykonanie opinii prywatnej, która potwierdziła istnienie szeregu usterek.

Pozwany podnosił, że przeprowadził procedurę reklamacyjną określoną art. 637 par. l i par. 2 kodeksu cywilnego, niemniej powodowie najpierw nie odpowiedzieli w ogóle na reklamację, następnie, nie usunęli wad w czasie właściwym, w rezultacie czego pełnomocnik pozwanego pismem z dnia 3.12.13r. odstąpił w jego imieniu od umowy, co powoduje, że dochodzone pozwem w nin. sprawie roszczenie pozwanym nie przysługuje, albowiem zastosowanie mają w tej sprawie zastosowanie regulacje z art. 638 k.c. i 560 § 2 k.c. Pozwany twierdził, że podczas procedury reklamacyjnej zapoznał powodów ze sporządzoną opinią prywatną, a ponadto przeprowadził procedurę reklamacyjną w zakresie ułożenia tynku. Z ostrożności pozwany podniósł, że strony umówiły się na inne wynagrodzenie za prace termomodernizacyjne – odpowiednio ustalonego do powierzchni całkowitej ścian ocieplonych.

Pozwany powołał się ponadto na fakt, iż odstąpił od zawartej umowy, a z ostrożności procesowej w sytuacji, gdyby w.w. czynność prawna była nieważna wniósł o obniżenie wynagrodzenia powodów jako uprawnienia z tytułu rękojmi do kwoty 14.747,99 zł i oddalenie pozwu o tak ukształtowaną cenę, albowiem została ona już przez pozwanego zapłacona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19.06.2013 r. pomiędzy A. H., a H. J. (2) oraz H. J. (1) prowadzącymi działalność gospodarczą jako Firmą Handlowo-Usługową (...) s.c. z siedzibą w R. zawarta została umowa o dzieło. Na jej podstawie strona powodowa jako wykonawca zobowiązała się do wykonania prac polegających na dociepleniu budynku powoda położonego w R. przy ul. (...) styropianem austrotherm premium o grubości 10 cm zamocowanie kołkami firmy ejot, zatapianie siatką firmy texiglas, nałożenie tynku silikonowego 2v firmy skała. Strony uzgodniły, że wykonawca powierzone prace wykona z własnych materiałów i za pomocą własnych narzędzi oraz środków niezbędnych do wykonania dzieła. Zgodnie z umową rozpoczęcie wykonania dzieła miało nastąpić 19.06.2013 r., natomiast termin wykonania dzieła został ustalony na dzień 12.07.2013 r. Zamawiający odbioru dzieła dokona w dniu 13.07.2013 r. W § 5 umowy strony ustaliły, że za wykonanie dzieła wykonawca otrzyma wynagrodzenie netto w wysokości 106 zł za 1 m ² w terminie 7 dni od otrzymania przez zlecającego faktury. Strony uzgodniły ponadto, że umowa może zostać rozwiązana przed terminem odbioru dzieła w następujących przypadkach: l/ przez wykonawcę, jeśli z jakichkolwiek przyczyn wykonawca nie ma możliwości zakończenia lub realizacji dzieła ; okres wypowiedzenia umowy wynosi 3 dni i może być skrócony za zgodą obu stron umowy, 2/ w trybie natychmiastowym przez zlecającego, jeśli w trakcie realizacji dzieło nie będzie spełniać warunków stawianych przez zamawiającego, 3/ za porozumieniem stron w ustalonym terminie.

Dowód: umowa o dzieło z dnia 19.06.2013 r. k.9

Powodowie wykonali umówione prace używając jako materiału tynk silikonowy (...). Pozwany A. H. pismem z dnia 22.07.2013 r. zgłosił producentowi tynku silikonowego, użytego do wykonania umowy (...) sp. z o.o. sp. k. w T. reklamację. Według pozwanego struktura tynku silikonowego posiadała bardzo dużo dziur różnej średnicy i głębokości. Producent towaru w odpowiedzi na reklamację, skierowaną bezpośrednio do powodów uznał za niezasadne zgłoszenie reklamacyjne Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że tynk silikonowy (...) jest tynkiem nakładania ręcznego, strukturę tynku uzyskuje się poprzez nałożenie go stalową pacą na grubość ziarna, a wyprowadza fakturę, docierając nałożoną masę ruchami kolistymi pacą plastikową. Struktura wyschniętego tynku zależy od takich czynników jak równość podłoża, warunki otoczenia podczas nakładania (temperatura, wilgotność, wiatr, nasłonecznienie) oraz techniki nakładania. Producent argumentował, ze gwarantuje jakość wyrobu, natomiast nie ma wpływu na warunki i sposób jego użycia. Producent dokonał oględzin reklamowanej struktury tynku silikonowego i z przyczyn powyższych nie uznał reklamacji.

Dowód: odpowiedź na reklamację z dnia 2.08.2013 r. k.22, reklamacja pozwanego z dnia 22.07.2013 r. k.34

Po wykonaniu umówionych prac oraz z uwagi na stanowisko producenta tynku strona powodowa dnia 05.08.2013 r. wystawiła fakturę VAT nr (...) za docieplenie budynku przy ul. (...) w R. na kwotę 27.360,00 zł.

Dowód: faktura VAT (...) z dnia 5.08.2013 r. wraz z fakturą korygującą k.11,13

Ponieważ A. H. nie dokonał zapłaty wynagrodzenia pismami z dnia 21.08.2013 r. i 22.08.2013 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty wynagrodzenia z tytułu umowy o dzieło z dnia 19.06.2013 r. za docieplenie budynku przy ul. (...) w R. w wysokości 27.360,00 zł wynikającego z wystawionej faktury VAT z dnia 5.08.2013 r. w terminie 5 dni od otrzymania wezwania. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 23.08.2013 r.

bezsporne

Pismami z dnia 27.08.2013 r. i 23.08.2013 r. pozwany wezwał stronę powodową do poprawy wykonania robót i usunięcia usterek. A. H. potwierdził odbiór faktury VAT nr (...). Pozwany w pismach wskazał, że wielokrotnie słownie zgłaszał nieprawidłowości w wykonaniu ocieplenia i blacharki dachu oraz docieplenia ścian budynku. Pozwany powołał się ponadto na stanowisko inspektora nadzoru technicznego, który w opinii technicznej nr 22/13 wyraził opinię na temat prac budowlanych, remontu dachu i termomodernizacji elewacji, w związku z powyższym wezwał wykonawcę do usunięcia usterek wymienionych w w.w. opinii w terminie 14 dni.

Dowód: wezwania do zapłaty z dnia 22.08.2013 r. wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki, z dnia 21.08.2013 r. wraz z dowodem potwierdzenia nadania k.19-21

W dniu 19.09.2013 r. strony wspólnie dokonały obmiaru powierzchni domu mieszkalnego powoda w R. przy ul. (...), którego ściany były ocieplone przez przedsiębiorstwo (...) s.c. Strony zgodnie ustaliły, że całkowita powierzchnia ścian ocieplonych wynosi 292,00 m ² z tynkiem oraz powierzchnia 35,59 m ² bez tynku. Powyższy domiar stanowił podstawę do wystawienia przez powodów dnia 22.11.2013 roku faktury korygującej nr (...) również za docieplenie budynku przy ul. (...) w R. – cena po korekcie 23.745,92 zł do faktury VAT nr (...) z dnia 05.08.2013 r.

Dowód: protokół obmiaru z dnia 19 września 2013 r. k14

Do chwili obecnej pozwany nie zapłacił za umówione i wykonane dzieło. Prace remontowe wykonane w budynku należącym do pozwanego wykonane zostały w zakresie umowy łączącej strony i zgodnie ze sztuką budowlaną (warunkami technicznymi wykonania robót budowlanych) oraz normami producenta. Ocieplenie budynku zostało wykonane na budynku nieotynkowanym. Ściany zewnętrzne były wykonane z różnych materiałów takich jak bloczki betonowe i cegła. Remontowany budynek był stary, o krzywych ścianach. Największa krzywizna znajdowała się na tylnie ścianie budynku. Wyrównanie krzywizny wszystkich ścian nie było możliwe z uwagi na to, ze styropian wyrównujący wystawałby poza rynnę dachową. Powodowie przed przystąpieniem prac zaproponowali pozwanemu wyrównanie krzywizn przy pomocy tynku tzw. rapówki, na co pozwany nie wyraził zgody, uznając że czynność ta jest zbędna i nie przyniosła zamierzonego rezultatu. Celem zniwelowania krzywizn powodowie ułożyli styropian różnej grubości, aby wizualnie ściana wyglądała na prostą. Na krawędziach ościeży w budynku powoda oraz narożnikach budynku występują krzywizny. Parapety zewnętrzne okienne nie zachowują równej linii osadzenia oraz wypustów od lica tynku, parapety są zlicowane z krawędzią okna. Z uwagi na wiek budynku oraz inną technologię nie istniała możliwość ocieplenia okien – brak możliwości przyklejenia styropianu do węglarek. Okna w budynku pozwanego wstawiała firma zewnętrzna. W wykonanych pracach nie zachodzi zjawisko odspojenia bądź odparzenia tynku cienkowarstwowego na powierzchni ocieplenia. Perforacja tynku w postaci drobnych otworów jest naturalnym zjawiskiem przewidzianym w dyfuzyjności wilgoci. Brak liniowatości ościeżnic oraz narożników wynika z nierówności wcześniej wykonanych murów, co stanowi wadę estetyczna i nie stanowi zagrożenia bezpieczeństwa konstrukcji. Powód, jako wykonawca zamontował parapety dopasowując je do wcześniej osadzonych okien w celu zapewnienia szczelności pomiędzy ościeżnicą okna a parapetem. Powyższe wpłynęło na powstanie odchyłek zewnętrznej krawędzi parapetów w stosunku do lica ściany i liniowości krawędzi parapetów. Powód – wykonawca dopasowując parapety do okien kierował się przede wszystkim szczelnością połączenia parapetów z oknem, co również stanowi wadę estetyczną. Koszt pomalowania całego budynku wynosi 5.226,80 zł netto. Powodowie nie wykonywali innych poza umówione prac remontowych na budynku pozwanego, w szczególności powodowie nie wykonywali remontu dachu. Powodowie prowadzą hurtownię materiałów budowlanych, w ramach której w trakcie wykonywania swoich prac sprzedali pozwanemu rzeczy niezbędne do odrestaurowania dachu jak również przedstawili pozwanemu specjalistę – W. N., który w całości wykonał na własny koszt i we własnym zakresie renowację dachu. Powodowie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej od 25 lat nie zajmowali się renowacją dachów. Zawierając sporną umowę powodowie oświadczyli pozwanemu, że nie wykonują prac dachowych.

Dowody: zeznania świadka A. W.k.67-67’, zeznania świadka K. T.k.67’, zeznania świadka R. L.k. 68, zeznania świadka P. H.k 69’-70, zeznania świadka M. G.k.68’, zeznania świadka A. P.k.70’, zeznania świadka K. P.k.71, zeznania świadka W. N.k.153-153’, konfrontacja świadka W. N.i powoda H. J. (1)k.153’-154, zeznania powoda H. J. (2)k.133-134’ , zeznania powoda H. J. (1)k.134’-136, zeznania A. H.k135-136, opinia biegłego sądowego z zakresu budownictwa J. K.k.93-101, kosztorys uproszczony sporządzony przez G. F.k53’, dowód wpłaty z dnia 22.07.2013 r. przez dokonanie pozwanego na kwotę 4000 zł i dowód wpłaty z dnia 22.07.2013 r. przez pozwanego na kwotę 4 000 zł, faktury: FA /(...) i faktury: Fa (...)k.46-47

W dniu 3.12.2013 r. pozwany wystosował do strony powodowej pismo oświadczając, że w związku z nieusunięciem zgłoszonych, istotnych wad przeprowadzonego docieplenia dachu oraz docieplenia ścian budynku, na podstawie art. 637 §2 k.c. w zw. z art. 656 k.c. i 658 k.c. odstępuje od umowy o remont budynku. Pozwany swoje stanowisku oparł na prywatnej opinii, zawierającej zastrzeżenia do wykonanych prac remontowych.

Dowód: opinia techniczna z dnia 21.08.2013 r. rzeczoznawcy M. R.k.49-53, pismo pełnomocnika pozwanego adw. J. M. z dnia 3.12.2013 r. wraz z dowodem nadania na okoliczność , iż pozwany odstąpił do umowy k.36

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlega uwzględnieniu.

Strona powodowa domagała się zapłaty od pozwanego wynagrodzenia z tytułu wykonania umowy o dzieło. W sprzeciwie od nakazu pozwany żądał oddalenia powództwa podnosząc, że powodowie nie udowodnili swojego żądania zarówno co do zasady, jak i co do wysokości. Wskazywał, że powód nie wykonał całości prac objętych umową, albo też wykonał je wadliwie, przez co pozwany składając oświadczenie woli odstąpił od zawartej umowy o dzieło. Sporem był objęty zakres umowy, to czy dzieła wykonane zostało prawidłowo czy też posiada wady i jakiego rodzaju, jak również czy doszło do skutecznego odstąpienia przez pozwanego od umowy.

Na wstępie rozważań należy odwołać się do ogólnych reguł dowodowych kształtujących postępowanie sądowe . I tak w myśl art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktów prawotwórczych, spoczywa na osobie, która wywodzi z nich skutki prawne. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, tzw. onus probandi spoczywa na tym, kto przedstawia określone twierdzenia, a nie na tym, kto im przeczy. W omawianym zakresie, istotną rolę pełnią także przepisy proceduralne, kształtując zasadę tzw. kontradyktoryjności postępowania cywilnego. Art. 3 k.p.c. zobowiązuje strony do dawania wyjaśnień, co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiania dowodów. Art. 232 k.p.c. nakłada z kolei na strony obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar dowodu z reguły spoczywa na powodzie aż do momentu wykazania zasadności podnoszonego roszczenia (udowodnienia faktów będących podstawą żądania). Później, następuje jego przesunięcie na stronę pozwaną.

Powołać należy także art. 353 (1) k.c. dopuszczający swobodę stron w zawieraniu umów jednocześnie zakreślając jej granice poprzez stanowienie ,iż strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku , ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Sens oświadczenia woli ustala się na podstawie reguł znaczeniowych określonym min. w art. 56 k.c. wynika z niego, że czynność prawna wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone lecz również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i ustalonych zwyczajów. Zgodnie z art. 65 §1 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (§ 2).

Podkreślić ponadto należy, że umowa o dzieło niewątpliwie należy do umów wzajemnych, o czym świadczy ekwiwalentność świadczeń (art. 487 § 2 k.c.). W myśl art. 627 k.c przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.

Ekwiwalentność czy „odpowiedniość” świadczeń, że jedno z nich ma być odpowiednikiem drugiego, chodzi o ekwiwalentność stanowioną przez same strony w tym sensie, że oba świadczenia z mocy oświadczeń woli zostały ze sobą funkcjonalnie sprzężone, jedno świadczenie ma więc nastąpić „za” drugie, przy czym każde świadczenie jest równocześnie świadczeniem wzajemnym i ma tę samą wartość prawną (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 21 maja 2004 r. sygn. III CK 47/03). W ramach swobody kontraktowej istnieją granice, które nakazują respektowanie podstawowych cech stosunku kontraktowego, które stanowią o jego istocie (tak też SN m.in. w uchwale z dnia 22 maja 1991 r., OSNCP 1992, poz. 1).

W kontekście powyższych wywodów, w oparciu o tak opisany i ustalony stan faktyczny Sąd uznał, że strony w dniu 19.06.2013 r. zawarły umowę o dzieło, której przedmiotem było wyłącznie docieplenie budynku styropianem austrotherm premium o grubości 10 cm zamocowanie kołkami firmy ejot, zatapianie siatką firmy texiglas, nałożenie tynku silikonowego 2v firmy skała. Taka treść przedmiotu umowy wynika w sposób jednoznaczny i oczywisty z przedłożonego dokumentu. Na podstawie okoliczności sprawy sąd nie dopatrzył się podstaw, aby treści przedmiotowej umowy nadać inne znaczenie interpretacyjne o powyższego. Mianowicie, pozwany stał na stanowisku, że realizacja umowy dotyczyła także wykonania renowacji dachu budynku położonego w R. ul. (...), przy czym fakt ten miał wynikać z ustnej umowy zawartej pomiędzy stronami. Zgodnie zaś z art. 6 k.c. pozwany, zaprzeczając stanowisku powoda powinien był przedstawić dowody potwierdzające, że spór obejmował szerszy zakres robót od wskazanego w treści umowy. Pozwany faktu tego nie wykazał, nie dołączył bowiem jakiegokolwiek aneksu do przedmiotowej umowy. Zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że powodowie tylko pośredniczyli w wykonaniu remontu dachu. Ich udział w tej części prac ograniczał się do sprzedaży pozwanemu materiałów budowlanych z tej racji, że prowadzą hurtownie takich surowców, przedstawili ponadto pozwanemu osobę posiadającą uprawnienia do wykonania robót dachowych, przy czym nie była to osoba samodzielnie i we własnym zakresie wykonująca prace tego rodzaju. Ponadto udostępnili rusztowanie przez siebie postawione firmie remontującej dach. Pozwani w ramach prowadzonej działalności gospodarczej specjalizują się wyłącznie w wykonywaniu elewacji, nigdy nie zajmowali się czynnościami związanymi z rekonstrukcją dachów. W tym stanie rzecz spór o zapłatę w sprawie niniejszej dotyczy wyłącznie tych prac renowacyjnych, jakie szczegółowo opisane zostały w treści umowy z dnia 19.06.2013 r. Na powyższą okoliczność powód dołączył faktury, w której zostało jednoznacznie wskazane, że dotyczy ona zapłaty za docieplenie budynku, a nie jak wskazywał następnie pozwany ponadto remontu dachu. Trzeba też pamiętać, że umowa stron, zredagowana przez strony miała formę pisemną. W myśl art. 77 § 1 k.c. uzupełnienie lub zmiana umowy wymaga zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia. Wśród szczegółowo opisanych prac brak jest opisu tych związanych z wykonaniem docieplenia dachu. O tym, że zgodnym zamiarem stron objętym treścią umowy nie było wykonanie tych elementów pośrednio świadczy także fakt, że powód w czasie dodatkowego pomiaru budynku nie zgłosił braku tych elementów, fakt ten nie był także przedmiotem reklamacji wystosowanej do producenta tynku. Pozwany zgłosił ten brak dopiero z chwilą wezwania do zapłaty. W ocenie sądu w razie wątpliwości uznać należało, iż wykonawca podjął się wszystkich robót objętych umową. W okolicznościach sprawy nie ma podstaw, aby wprowadzać domniemane rozszerzenie (rozwinięcie) obowiązków wykonawcy. O zakresie obowiązków wykonawcy decyduje bowiem każdorazowo treść umowy, która określa konkretny zakres praw i obowiązków stron. Podkreślić należy, że pozwany, jako dający zamówienie zgodził się w umowie z dnia 19.06.2013 r. na wskazanej w niej warunki i zdecydował zarazem o tym, że wyłącznie zastrzeżone w tej umowie świadczenia mają być traktowane jako ekwiwalentne. Biorąc pod uwagę na co strony się umówiły, to jest językowe brzmienie zapisu umownego, zwartego w § 1, jak również mając na względzie pozostały materiał zgromadzony w sprawie sąd nie uwzględnił w tym zakresie stanowiska pozwanego. Uznać bowiem należy, ze treść czynności prawnej łączącej strony nie budzi zastrzeżeń interpretacyjnych, a konsekwencji pozwany związany jest taką właśnie treścią umowy. W sytuacji zaś, gdy pozwany nie wykazał, aby wykonanie obu tych elementów tj. docieplenia budynku i remontu dachu było objęte umową z dnia 19.06.2013 r. brak jednego z nich nie może być postrzegany jako nienależyte wykonie umowy przez powodów. Tym samym, mając na uwadze powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że spór o zapłatę dotyczył wyłącznie prac związanych z dociepleniem budynku.

W dalszej kolejności odnosząc się do odmowy zapłaty przez pozwanego za wykonane dzieło, oceny, czy pozwany był uprawniony do odstąpienia od umowy i czy złożone przez niego w tym przedmiocie oświadczenie było skuteczne, zachodziła konieczność omówienia strony materialnoprawnej wyroku oraz ustalenia, czy niezgodność z umową wykonanego przez powodów tynku ma charakter istotny, czy też nie.

Zauważyć na wstępie tej części rozważań trzeba, że pozwany odmówił zapłaty w związku z wadami remontu budynku wykonanego przez powodów, określając w sprzeciwie od nakazu zapłaty podstawę prawną odmowy zapłaty za wykonane dzieło wynikającą z ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 141 poz. 1176 ze zm.)

Przytoczone w uzasadnieniu sprzeciwu okoliczności oraz zebrany materiał dowodowy sprawy nie pozwalają na wyrażenie aprobaty dla stanowiska pozwanego.. Zgodnie z art. 627 k.c. „przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia.” W dacie zawarcia umowy obowiązywał art. 627 (1) k.c. w myśl którego, „do umowy zawartej, w zakresie działalności przedsiębiorstwa przyjmującego zamówienie, z osobą fizyczną, która zamawia dzieło, będące rzeczą ruchomą w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej.” Stosownie do art. 4 ust. 1 dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. Nr 141 poz. 1176 ze zm.) „sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa się, że istniała ona w chwili wydania.” Art. 8 ust. 1 stanowi z kolei: „Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia". W myśl ust. 4 zd. 1, jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. l, nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie można odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna .” Zdaniem Sądu Rejonowego nie była to więc umowa, do której mogłyby mieć zastosowanie przepisy o sprzedaży konsumenckiej, która regulowana była przede wszystkim ustawą z dnia 27 lipca 2002 roku o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. nr 141, poz. 1176). Powołana ustawa dotyczyła zasadniczo jedynie sprzedaży rzeczy ruchomej, a wyjątkowo z mocy art. 627 (1) § 1 k.c., także przyjęcia zamówienia na wykonanie działa, będącego rzeczą ruchomą W efekcie - wbrew stanowisku pozwanego - nie znalazła zastosowania instytucja zawarta w art. 8 ust. 3 ustawy o sprzedaży konsumenckiej, a to reguła interpretacyjna, iż w razie milczenia sprzedawcy uważa się, iż uznał zgłoszone żądanie za uzasadnione. W niniejszej sprawie mieliśmy do czynienia bowiem z dziełem, które nie było rzeczą ruchomą, tylko polegało na zmianach nieruchomości budynkowej, gdzie znajdzie zastosowanie zasada wskazana w art. 47 k.c. Skoro nie podlegał zastosowaniu art. 627 (1) § 1 K.c., odsyłający do regulacji zawartych w przepisach o sprzedaży konsumenckiej, to do zawartej przez strony umowy nie znajdują postanowienia ostatnio powołanej ustawy.

Dodać także trzeba, że skoro inwestor niezależnie od realizacji uprawnień z tytułu rękojmi za wady dzieła może także na zasadach ogólnych (art. 471 i n. k.c.) dochodzić od wykonawcy odszkodowania z powodu nienależytego wykonania zobowiązania. Pozwany powołał się bowiem na to, że wzywał powodów do usunięcia wad, czego nie uczynili oni w wyznaczonym terminie. Niezależnie jednak od tego, czy roszczenie powodów związane z wadami dzieła miałoby nie zostać uwzględnione z powodu rękojmi (obniżenia wynagrodzenia), czy też odmowa zapłaty wynikałaby z przepisów o odszkodowaniu z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania, to oczywiście warunkiem nieuwzględnienia powództwa byłoby wykazanie przez pozwanego przesłanek tej odpowiedzialności. Strony pozostawały bowiem min. w sporze co do istnienia wad, z którymi powiązane jest dochodzone roszczenie. Podstawową kwestią w sprawie było więc ustalenie czy wskazywane przez pozwanego wady otynkowanego budynku rzeczywiście występują.

Przechodząc zatem do następnej kwestii - istnienia wady, z którą pozwany łączył przesłankę odmowy zapłaty dochodzonego roszczenia, a mianowicie wadliwego wykonania tynku wstępnie wskazać trzeba, że istnienie tych uszkodzeń było także sporne. Na pozwanym więc spoczywał obowiązek wykazania wszystkich przesłanek - nienależytego wykonania zobowiązania przez powodów, szkody i związku przyczynowego. Temu zaś obowiązkowi - w ocenie Sądu - pozwany nie sprostał.

Dokonując oceny wykonania działa Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa J. K., której nadał pełny walor dowodowy i przydatności w trakcie rekonstrukcji stanu faktycznego oraz dokonywaniu jego subsumcji pod odpowiednie normy prawa materialnego, uznając ją za spójną, rzetelną oraz zgodną z wiedzą i doświadczeniem życiowym. Biegły w sposób precyzyjny i szczegółowy, nie pomijając przy tym żadnej wady na wykonanym obiekcie, wskazał rodzaje niezbędnych czynności na wykonanym obiekcie. Opinię swoją opatrzył dokumentacją zdjęciową, obrazującą obiekt po wykonaniu na nim prac przez powodów jak i przed remontem. Na jej podstawie sąd ustalił, że budynek poddany remontowi był w takim stanie, który przed nałożeniem tynków wymagał, aby został nałożony tynk podkładowy (np. rapówkę) w celu wyrównania powierzchni ścian zewnętrznych, przy czym pozwany w piśmie procesowym z dnia 09.09.2016 r. (k.113) zarzucił wywodom biegłego, że pozostaje w błędzie twierdząc, że przed ociepleniem należało wykonać tynk pokładowy. Twierdził, że sporadycznie wykonuje się wyrównania ścian zaprawami wyrównawczymi, ale tylko wówczas, gdy taka potrzeba istnieje. Na podstawie powyższego wywieść należy, że pozwany sam uznał, iż nie zachodziła potrzeba zastosowania tzw. rapówki. W dalszej zaś części w.w pisma pozwany podnosił, że skoro istniała konieczność wykonania określonych prac czyli zatem np. ich wyrównania, to konieczne jest ich wykonanie, a zatem to na powodach ciążył obowiązek zawarcia odpowiednich postanowień umowy. Stanowisko pozwanego jest zatem sprzeczne i niejednoznaczne. Skoro jednak umowa o dzieło zawarta pomiędzy stronami wykonania takich prac jednak nie przewidywała, to uznać należało, że pozwany musiał zakładać, iż remontowany dom był w stanie nie wymagającym dodatkowych prac przygotowawczych przed ostatecznym nałożeniem tynku. Tymczasem dokumentacja zdjęciowa jednoznacznie obrazuje, że remontowany dom był stary, wybudowany z cegły i bloczków betonowych, których równość ścian nie mogła być zachowana. Skoro jednak pozwany twierdził, że ściany były równe, to nie może on stawiać następnie zarzutu powodom, że dzieło wykonali niezgodnie ze sztuką budowlaną, a w dalszej kolejności, że biegły przy wykonywaniu opinii nie użył poziomicy dla prawidłowego określenia poziomowości płaszczyzny ścian. Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, że dzieło pomimo nałożenia na płaszczyzny nierówne zostało wykonane z użyciem materiałów zgodnie z zapisem w umowie. Reklamacja tynku zgłoszona przez pozwanemu producentowi produktu nie została uwzględniona. Pozwany twierdził, że na ścianie północnej widoczne są połączenia płyt styropianowych, przy czym w trakcie oględzin żaden z uczestników, a zatem sam pozwany faktu już tego nie potwierdził. Sprawdzanie mikrootworów szpilką w tynku cienkowarstwowym wykazało, że otwory są powierzchniowe. W trakcie oględzin nie stwierdzono ponadto odspojenia bądź odparzenia tynku cienkowarstwowego na powierzchni ocieplenia. Perforacja tynku w postaci drobnych otworów jest naturalnym zjawiskiem przewidzianym dla dyfuzyjności wilgoci, przez co uznać należało, że tynk został sporządzony zgodnie z instrukcją producenta.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że zakwalifikowanie niezgodności z umową (a nie wady) jako istotnej czy nie istotnej, należy do sądu. Rola biegłego wyczerpuje się bowiem w ocenie określonych okoliczności faktycznych z punktu widzenia posiadanej wiedzy specjalnej. W tym zakresie rozważania wymagają więc poszerzenia. I tak, stwierdzić należy, że ustawodawca nie sformułował legalnej definicji istotnej lub nieistotnej niezgodności z umową. Na gruncie umowy o dzieło i pojęcia wad dzieła w rozumieniu art. 637 k.c., w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że wada jest istotna jeżeli wyłącza normalne korzystanie z rzeczy zgodnie z celem zawartej umowy, jeżeli czyni dzieło niezdatnym do zwykłego użytku albo sprzeciwia się wyraźnej umowie; wadą dzieła może być określone odstępstwo od umowy, co sprawia, że pojęcie wady ma charakter relatywny, zależny od treści umowy stron (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 stycznia 2012 r., II CSK 213/11). Kwalifikacja prawna musi więc uwzględniać okoliczności konkretnej sprawy i postanowienia zindywidualizowanej umowy o dzieło.

Biorąc pod uwagę ustalenia faktyczne poczynione w niniejszej sprawie uznać należy, iż pozwany, z uwagi na to, iż jakkolwiek zgłaszał występowanie wad w wykonanym obiekcie, to nie mógł podnosić zarzut z rękojmi - art. 568 § 3 k.c. Zgłoszone przez niego zarzuty okazały się bowiem bezpodstawne. Przeprowadzone postępowanie sądowe wykazało jednoznacznie, że wykonany obiekt nie był dotknięty wadami, które obniżały jego walory techniczne, czy użytkowe. Jedyna stwierdzona przez biegłego wada ma charakter estetyczny i nie dotyczy nałożenia tynku i nie uniemożliwia dalszego użytkowania budynku. Zdaniem biegłego sporządzającego w sprawie opinię, w rachubę wchodziła wada nieistotna. Z tej też przyczyny oświadczenie o odstąpieniu nie jest skuteczne, a odmowa zapłaty przez pozwanego jest bezzasadna. Znamienne jest to, że sam pozwany w zeznaniach przed sądem przyznał, iż odmówił zastosowania rapówki stojąc na stanowisku, że ściany budynku są proste, a jednocześnie oświadczył, że odmawia zapłaty za remont z tej przyczyny, że miał zastrzeżenia do krzywizny ścian i otworów w tynku. Co więcej, pozwany także przyznał, że zawierając umowę powodowie oświadczyli mu, że nie wykonują prac dachowych. Skoro jednak pozwany nie wykazał, że umawiał się na inny sposób wykonania dzieła (położenie rapówki), to nie zachodzi też przypadek niezgodności wykonanego remontu z umową, ani nie udowodnił, że wskutek prac powodów budynek funkcjonuje wadliwie. Powodowie natomiast w toku prac nie dokonali odstępstwa od umowy, co więcej, położenie tynku bez rapówki (tj. zgodnie z umową) i tak pozwala na uznanie, że dzieło wykonali zgodnie z zasadami sztuki budowlanej i normami producenta.

Sąd oddalił zatem wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu budownictwa, gdyż opinia sporządzona przez J. K. ma charakter kategoryczny, opinia jest czytelna i zrozumiała, Wnioski opinii są spójne, nie posiadają luk w przedmiocie rozstrzygnięcia opinii, są zgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, a także są oparte na wiedzy specjalistycznej, doprowadziła do wyeliminowania jednego z wariantów istnienia okoliczności faktycznych, będących przedmiotem sprawy, wariant przedstawiony przez biegłego w sposób najbardziej całkowity odpowiada koncepcji adekwatnego, normalnego związku przyczynowego. Pozwany zgłoszonymi zastrzeżeniami nie zdołał podważyć wniosków opinii. Brak jest przy tym zasadności dla powołania innego biegłego celem wykonania opinii w szczególności celem uwzględnienia kwestii dotyczącej remontu dachu i prawidłowości jego wykonania, skoro z ustalonego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że powodowie nie byli wykonawcą tej części domu, a zatem spór co do tej części prac nie dotyczy powodów, nie może być więc przedmiotem badania przez biegłego.

Konkludując, z opisanych względów sąd zatem powództwo uwzględnił w całości uznając, iż powodowie prawidłowo wykonali umówione dzieło. Tym samym, nie mogą ponosić negatywnych następstw za niewykonanie lub nieprawidłowe wykonanie tej usługi.

Na zasądzone roszczenie kwotę składa się kwota 23.745,92 zł z ustawowymi odsetkami (art. 481 k.c.) liczonymi od dnia 30.01.2014 r. do dnia 31.12.2015 r., z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.605,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

Na zasadzie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (w z w. z art. 98 k.p.c.) sąd obciążył pozwanego A. H. niezapłaconymi kosztami postępowania sądowego w kwocie 1330,16 zł, które nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa.