Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kędzierzynie Koźlu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kędzierzynie-Koźlu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Małgorzata Michalska-Księżyk

Protokolant: sekr. sądowy Agata Drachal

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r. na rozprawie sprawy

z powództwa D. C. i A. C. (1)

przeciwko (...) S.A. (...) w W.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. (...) w W.na rzecz solidarnych powodów D. C., A. C. (1)kwotę 7.796,00 zł (słownie: siedem tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt sześć złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 29.11.2013r. do dnia 31.12.2015r., a od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz kwotę 2.017 zł tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 1.200 zł tytułem zastępstwa procesowego;

2.  powództwo oddala w pozostałym zakresie;

3.  obciążyć pozwanego kosztami opinii biegłego w kwocie 695 zł, dokonując zaliczenia na poczet tej kwoty zaliczki wpłaconej przez pozwanego w dniu 03.03.2015r. w kwocie 500 zł i nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) S.A. (...) w W.na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kędzierzynie-Koźlu kwotę 195,00 zł.

I C 868/14

UZASADNIENIE

D. C. i A. C. (1) wystąpili przeciwko (...) S.A. w W. z żądaniem zasądzenia od strony pozwanej na swoją rzecz solidarnie ( oświadczenie na rozprawie z dnia 10.02.2015r.) kwoty 7.796,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 18.10.2013r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

Powodowie w toku tego postępowania dochodzili pozostałej części kosztów naprawy pojazdu, ponad wypłacone już odszkodowanie oraz kosztów wynajmu samochodu zastępczego. Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność za skutki kolizji drogowej i w dniu 7.11.2013 r. wypłacił powodom odszkodowanie w kwocie 5.270,17 zł zaś w dniu 17.12.2013 r. dalszą jego część (dopłatę) w kwocie 13.239,80 zł, tytułem częściowych kosztów naprawy pojazdu i kosztów jego holowania. Jednocześnie strona pozwana odmówiła pokrycia kosztów wynajmu samochodu zastępczego w kwocie 3.345,60 zł. W ocenie powodów, wszelkie koszty wynikłe z naprawy samochodu osobowego marki A. (...) były konieczne, uzasadnione i niezbędne do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, a wynikłe uszkodzenia powstały w trakcie zdarzenia drogowego. Co więcej, pozwany wyraził zgodę aby pojazd był naprawiany przez firmę (...). Wynajęcie samochodu zastępczego wynikało z niemożliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu powodów.

W odpowiedzi na pozew, (...) S.A. w W. wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powodów kosztów postępowania sądowego.

Wedle stanowiska strony pozwanej, kwota wypłacona na rzecz powodów tytułem kosztów naprawy pojazdu marki A. (...) o nr rej. (...) w pełni zaspokaja uszczerbek w majątku powstały po stronie D. C. i A. C. (1). Strona pozwana zakwestionowała zakres i wysokość szkody wskazanej przez stronę powodową, zasadność korzystania przez powodów z pojazdu zastępczego, jak również wskazaną w pozwie stawkę dobową najmu pojazdu zastępczego, jako znacznie zawyżoną. (...) S.A. w W. zażądała przyznania kosztów zastępstwa procesowego powiększonych o należny podatek VAT, jako koszt niezbędny do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 18.10.2013r., na ulicy (...) w K. doszło do kolizji drogowej w wyniku której uszkodzeniu uległ, należący do D. C. i A. C. (1) (jako składnik majątku dorobkowego), samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...). Samochód powodów prowadzony był przez powódkę A. C. (1). Wobec wykonującego nagły skręt w lewo pojazdu znad przeciwka, nie mając drogi hamowania zmuszona została do uderzenia w bok nadjeżdżającego pojazdu. W samochodzie powodów uszkodzeniu uległ cały przód pojazdu. Z miejsca zdarzenia została sporządzona notatka policyjna, a sprawca zdarzenia - R. S. został ukarany mandatem karnym. Funkcjonariusze straży pożarnej zmuszeni byli dokonać otwarcia drzwi przecinakiem w celu wydobycia pasażerki sprawcy pojazdu oraz zabezpieczenia wycieku z pojazdu. Samochód powodów na lawecie został odwieziony do warsztatu samochodowego położonego w S.. Z tytułu holowania samochodu osobowego marki A. (...), powodowie ponieśli koszt rzędu 221,40 zł.

(dowody:

faktura VAT nr (...),

akta szkody na płycie CD – k48,

przesłuchanie powódki A. C. (1) – k55-56,

przesłuchanie powoda D. C. – k56,

zeznania świadka R. S. – k144)

Sprawca zdarzenia R. S. kierujący pojazdem marki M., posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych OC w (...) S.A. w W..

fakt bezsporny

Pojazd otrzymał mocne uderzenie w prawy przedni narożnik i prawy przedni bok, gdzie powstały szkody. Przywrócenie pojazdu A. (...) do stanu sprzed zdarzenia łączyło się z koniecznością wymiany m.in. ( według kalkulacji pozwanego z dnia 18.10.2013r.): zderzaka przedniego, zaślepki haka holowniczego, wzmocnienia zderzaka, reflektora lewego z kierunkowskazem, reflektora prawego z kierunkowskazem, szkła prawego kierunkowskazu, błotnika przedniego prawego, wspornika prawego przedniego, nadkola wewnętrznego prawego, osłony chłodnicy, pokrywy przedniej, wzmocnienia przedniego poprzecznego, drzwi przednich prawych, listwy ochronnej drzwi przednich prawych, chłodnicy, kondensora klimatyzacji, tablicy rejestracyjnej, opon 205/55 R 16 oraz naprawy m.in. w zakresie: formowania, pomiar przodu i renowacji felgi przedniej prawej.

(dowody:

faktura VAT nr (...),

akta szkody na płycie CD – k48,

opinia sądowa - k88,

opinia uzupełniająca – k 116-123)

Dnia 20.10.2013r. powodowie wynajęli pojazd zastępczy marki F. (...). Z pojazdu tego korzystała powódka w związku z koniecznością dowożenia dziecka na zajęcia pozalekcyjne oraz przygotowania do uroczystości komunijnej i zobowiązania wobec rodziców innych dzieci. Korzystanie z pojazdu zastępczego przez powódkę uzasadnione było również niemożnością korzystania z komunikacji miejskiej z uwagi na ograniczenia czasowe, konieczność zmieszczenia się w harmonogramie godzin oraz przeznaczenie drugiego samochodu do celów służbowych. Czas użytkowania wynajętego pojazdu był tożsamy z czasem oczekiwania na naprawę samochodu osobowego marki A. (...) i zakończył się dnia 23.11.2013r. W zw. z wynajmem samochodu zastępczego, D. C. i A. C. (1) ponieśli koszt w wysokości 3.345,60 zł. Pojazd marki A. (...) nie służy co prowadzenia działalności gospodarczej i nie stanowi składnika przedsiębiorstwa, wykorzystywany jest do celów prywatnych i nie został przez strony zbyty. Samochód ten nie uległ wcześniej uszkodzeniu, nie był naprawiany, posiadał oryginalne części samochodowe.

(dowody:

faktura VAT nr (...),

przesłuchanie powódki A. C. (1) – k55-56,

przesłuchanie powoda D. C. – k56)

W dniu 28.10.2013r. powodowie zgłosili szkodę ubezpieczycielowi. Pismem z dnia 6.11.2013r. (...) S.A. w W. poinformowało powodów o przyznaniu , tytułem naprawy pojazdu marki A. (...), odszkodowania w wysokości 5.270,17 zł. W dniu 13.11.2013r. ubezpieczyciel dokonał ponownej wyceny kosztów naprawy uszkodzonego samochodu powodów. W konsekwencji powyższego, pismem z dnia 16.12.2013r. (...) S.A. w W. poinformowało powodów o przyznaniu dopłaty do odszkodowania w wysokości 13.239,80 zł, obejmującej częściowe koszty naprawy samochodu osobowego marki A. (...) (na podstawie zweryfikowanej faktury) oraz koszty jego holowania. W toku dokonywanej przez zakład mechaniczny naprawy, ujawniły się dalsze uszkodzenia pojazdu. W zw. z powyższym, w dniu 12.22.2013r. A. C. (2) zwrócił się drogą e-mail do ubezpieczyciela, wnosząc o dokonanie przez rzeczoznawcę występującego z ramienia (...) S.A. w W. ponownych oględzin pojazdu i sporządzenia zaktualizowanego zakresu likwidacji szkody. Pomimo kilkukrotnych monitów ze strony powodów i dostarczenia przez nich ubezpieczycielowi niezbędnej dokumentacji (w tym rachunków odnoszących się do kosztów naprawy), strona pozwana nie dokonała ponownych oględzin uszkodzonego pojazdu tj. po rozbiórce jego uszkodzonych elementów.

(dowody:

poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia pisma strony pozwanej z dnia 6.11.2013r. – k14-15,

poświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia pisma strony pozwanej z dnia 16.12.2013r. – k16-17,

akta szkody na płycie CD – k48)

Z tytułu naprawy pojazdu w warsztacie samochodowym powodowie ponieśli koszt 22 739,17 zł. Technologiczny koszt naprawy uszkodzonego pojazdu, z użyciem części nowych i oryginalnych (tj. opatrzonych logo producenta), z uwzględnieniem średniej stawki roboczogodziny obowiązującej na rynku lokalnym ( stawka za 1 roboczogodzinę prac mechanicznych, blacharskich i lakierniczych przywracających uszkodzony pojazd do stanu sprzed zdarzenia równa jest kwocie 110 zł netto), zamknął się kwotą 23.639,99 zł. Stawki najmu pojazdu zastępczego klasy C zawierają się w przedziale cenowym 130 zł za dobę lub 450-550 zł za tydzień.

(dowody:

faktura VAT z dnia 16.12.2013r. k. 12,

opinia sądowa - k88,

opinia uzupełniająca – k 116-123)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości co do kwoty głównej dochodzonego roszczenia i w części należności odsetkowych.

Istota niniejszej sprawy sprowadzała się do rozstrzygnięcia sporu pomiędzy stronami co do wysokości wypłaconego przez (...) S.A. w W. na rzecz A. C. (1) i D. C. odszkodowania oraz zasadności domagania się przez powodów wypłaty odszkodowania uzupełniającego w kwocie 7.796,20 zł.

Zgodnie z art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Przedmiotem ochrony udzielonej w umowie ubezpieczenia OC nie jest mienie ubezpieczającego, ani powstała w nim szkoda, lecz cywilna odpowiedzialność odszkodowawcza ubezpieczającego (ubezpieczonego) za szkodę wyrządzaną osobie trzeciej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2004 r., sygn. V CK 187/03, opubl. Wokanda 2004/7-8/15). Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę powstałą w związku z ruchem tego pojazdu, sprowadza się do tego, że z tytułu ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeśli posiadacz lub kierowca pojazdu jest zobowiązany do odszkodowania w związku z ruchem tego pojazdu. Natomiast granice odszkodowania wyznaczone są granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem.

W oparciu o art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z których szkoda wynikła, a naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2). A zatem, w myśl art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego, po stronie zobowiązanego występuje obowiązek pełnego odszkodowania. Takie rozstrzygnięcie omawianego zagadnienia przyjął także w swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy ( por. m.in. uchwałę z dnia 12 października 2001r. sygn. akt: III CZP 57/01, OSNC 2002/5/57).

Ponieważ sąd stanął na stanowisku, iż rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy wymaga wiadomości specjalnych, w dalszym toku postępowania pominął przepisy odnoszące się do postępowania uproszczonego (art. 505 ⁷ k.p.c.).

Na wniosek stron, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej W. J. na okoliczność ustalenia: jakie były koszty technologicznie koniecznej naprawy uszkodzonego pojazdu powodów ( w zakresie wyłącznie pozostającym w związku przyczynowym ze zdarzeniem; z uwzględnieniem średniej stawki roboczogodziny obowiązującej na rynku lokalnym w dniu szkody; z uwzględnieniem stosownych korekt z tytułu ewentualnych uprzednich napraw oraz uszkodzeń pojazdu nie związanych z zaistniałą szkodą; z opcją zastosowania części zamiennych nieopatrzonych logo producenta pojazdu oraz z uwzględnieniem części oryginalnych w zakresie w jakim pozwoli to na przywrócenie stanu poprzedniego pojazdu) oraz wysokości uzasadnionej rynkowo stawki najmu pojazdu zastępczego klasy C (tj. klasy, do której należy samochód osobowy F. (...)) w okresie korzystania z pojazdu zastępczego przez powódkę A. C. (1).

W treści opinii z dnia 28.07.2015r. (data wpływu do sądu), biegły sądowy W. J. podniósł, iż technologiczny koszt naprawy pojazdu z użyciem części nowych i oryginalnych (tj. opatrzonych logo producenta) równy jest kwocie 23.639,99 zł. Według oświadczenia biegłego brak jest ustaleń dotyczących stawek obowiązujących na lokalnym rynku. Podmiot dokonujący naprawy samodzielnie ustala stawki według jakich rozlicza naprawę. Wysokość stawki wynika z wyposażenia warsztatu, stosowanych technologii naprawy, kwalifikacji pracowników i ich umiejętności, posiadanych materiałów. Dokładne stawki można natomiast ustalić w autoryzowanych serwisach naprawczych, gdzie rozlicza się szkody na podstawie kalkulacji i norm producenta pojazdu ( tam stawki wynoszą od 160 do 170 zł netto). Co oznacza, że zastosowana stawka roboczogodziny 110 zł, odpowiada rzeczywistej wartości kosztów naprawy. W ocenie biegłego, wszystkie uszkodzenia uwidocznione na fotografiach zawartych w aktach szkody są związane ze zdarzeniem z dnia 18.10.2013 r., zaś zakres naprawy nie został przez stronę pozwaną w pełni wskazany w kalkulacji kosztów naprawy, co dotyczy np. widocznych uszkodzonych końcówek podłużnic oraz wsporników zderzaka przedniego. Brak oceny technicznej uszkodzonego pojazdu lub protokołu oględzin po zdarzeniu. W celu przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego, istniejącego przed szkodą, powinny być zastosowane tylko oryginalne części, zastosowanie części nieoryginalnych nie przywróci poprzedniego stanu pojazdu i spowoduje dodatkowo znaczny spadek wartości pojazdu spowodowany naprawą, a wykonanie naprawy częściami nieopatrzonymi logo producenta jest naruszeniem praw autorskich i zwiększeniem utraty wartości pojazdu. Pozwana bezzasadnie obniżyła również wartość pojazdu o 5% podając jako przyczynę wcześniejsze naprawy, pomimo braku w dokumentacji informacji o wcześniejszych widocznych uszkodzeniach pojazdu i jego naprawie. Ponadto w kosztach naprawy nie są stosowane żadne korekty, pozwany za naprawę musi zapłacić określoną wartość bez względu na to, czy pojazd był wcześniej naprawiany, czy nie. Co do czasu trwania naprawy należy wskazać, iż poszkodowani 07.11.2013r. wysłali wniosek o dokonanie dodatkowych oględzin pojazdu. Część zdjęć została wykonana w dniu 13.11.2013r., pomimo upomnienia się poszkodowanej o dodatkową ocenę techniczną, kosztorys dodatkowy nie został wykonany. Zatem wykonanie naprawy w obliczonym przez biegłego technologicznie czasie 7 dni nie było możliwe i uzasadnione było korzystanie przez powódkę z pojazdu zastępczego na czas rzeczywistej naprawy. Na podstawie analizy ofert w zakresie stawek wynajmu samochodów zastępczych, biegły uznał, iż koszt poniesiony tytułem powyższego przez powodów, mieści się w wartościach średnich, tym bardziej, iż powódka korzystała z pojazdu zastępczego o niższej klasie niż pojazd uszkodzony.

W piśmie z dnia 30.09.2015r. (data wpływu do sądu) strona pozwana zakwestionowała opinię w zakresie przyjętej przez biegłego sądowego W. J. wysokości stawki roboczogodziny na poziomie kwoty 110 zł, jako odbiegającej od wartości uśrednionej, którą to ww. zobowiązany był wyliczyć. W ocenie ubezpieczyciela, w treści opinii biegły arbitralnie stwierdził, że nie ma podstaw do zastosowania korekt kosztów technologicznej naprawy uszkodzonego pojazdu, podczas gdy z tej samej opinii wynika, że powłoka lakieru uszkodzonego pojazdu jest dwa razy grubsza niż fabryczna, co wedle pozwanego oznacza, że samochód był już uprzednio uszkodzony, naprawiany i ponownie lakierowany. Wedle strony pozwanej, brak podstaw do przyjęcia (jak chciał tego biegły), iż zastosowanie innych części niż oryginalne, sygnowane logo producenta, będzie naruszeniem „praw autorskich właściciela pojazdu" i spowoduje utratę wartości pojazdu częściami niewiadomej jakości. (...) S.A. w W. podniosło nadto, iż biegły nie wyjaśnił, czy wymiana dodatkowych części opisanych w fakturach znajduje jakiekolwiek uzasadnienie technologiczne oraz czy ich wymiana była niezbędna do przywrócenia stanu poprzedniego pojazdu, a także czy konieczność wymiany tych dodatkowych części pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przedmiotowym zdarzeniem komunikacyjnym. Ostatecznie, strona pozwana zakwestionowała zasadność przyjęcia stawki 130 zł za dobę wynajmu pojazdu zastępczego klasy C jako rażąco wygórowanej.

Odnosząc się do zarzutów strony pozwanej, w treści opinii uzupełniającej z dnia 14.11.2015r., biegły podniósł, iż przyjęta przez niego stawka roboczogodziny pracy mechanika samochodowego dotyczy warsztatu, w którym był naprawiany pojazd powodów i brak podstaw do jej kwestionowania. Przyjęcie stawki dotyczącej konkretnego warsztatu, w którym był naprawiany pojazd jest powszechnie przyjętą metodą wykonywania kalkulacji. Nadto, przyjmując stawkę za jedną roboczogodzinę, biegły dokonał rozliczeń posługując się systemem (...) ( gdzie stosowana jest stawka trzykrotnie wyższa niż w przypadku innych warsztatów). Jak wskazał ekspert, autoryzowane warsztaty nie dokonują napraw częściami innymi, niż producenta, udzielając klientowi gwarancji obejmującej nie tylko naprawę ale i sam pojazd. Jak wskazał biegły, pomiar grubości powłoki lakierowej nie znajduje żadnego uzasadnienia w ocenie, że pojazd był wcześniej naprawiany. Jakiekolwiek potrącenia miałyby uzasadnienie, gdyby wykazano, że pojazd zyskał na wartości. Zdaniem biegłego, jeżeli do naprawy pojazdu wymagane są części nowe to ich cena wchodzi do kosztów naprawy, a potrącenie amortyzacyjne nie znajdują uzasadnienia, albowiem zmusza to poszkodowanego do partycypowania w ogólnych kosztach naprawy pojazdu. Jakość wykonania, to zdaniem biegłego, zastosowanie odpowiednich materiałów charakteryzujących się odpornością na korozje, estetyką, dokładnością wymiarów, zachowaniem odpowiedniej wytrzymałości związanej z ewentualnymi kolizjami, a takie zapewnienia może złożyć producent, którego produkt finalny znajduje się na rynku i podlega ocenie użytkowników. Zdaniem biegłego poszkodowana korzystała z samochodu niższej klasy (aniżeli pojazd uszkodzony), zapewniający jej mniejszy komfort jazdy jak i bezpieczeństwo na drodze. Czas użytkowania samochodu zastępczego był wynikiem nieprawidłowości w wyliczeniu czasu naprawy jak i nieprawidłowego ustaleniu zakresu naprawy przez przedstawiciela pozwanej podczas dokonanych przez niego oględzin.

W piśmie procesowym z dnia 28.12.2015r. (data wpływu do sądu), strona pozwana podtrzymała poprzednio złożone zastrzeżenia, ponownie wskazując, iż ustalona przez biegłego, w rozmowie telefonicznej z jednym z warsztatów naprawy, stawka za roboczogodzinę nie spełnia kryterium stawki uśrednionej. W ocenie pozwanej wyjaśnienia biegłego co do braku podstaw do zastosowana korekty z tytułu wcześniejszej naprawy pojazdu mimo, że powłoka lakieru uszkodzonego pojazdu jest dwa razy grubsza niż fabryczna, są całkowicie niezrozumiałe i nielogiczne. Pozwana konsekwentnie podtrzymała zastrzeżenia co do wysokości stawki za najem pojazdu zastępczego.

Biegły, w ocenie sądu I instancji, w sposób jasny, logiczny i zrozumiały odniósł się do wszystkich zarzutów strony pozwanej, stanowczo i konsekwentnie uzasadniając wnioski opinii (art. 285 § 1 kpc). W konsekwencji powyższego, wnioski opinii biegłego, zawarte tak w opinii zasadniczej, jak i opinii uzupełniającej, sąd przyjął za własne.

Na rozprawie w dniu 25.02.2016r. na wniosek strony pozwanej, sąd dopuścił dowód z przesłuchania świadka M. K. (pasażerki pojazdu należącego do sprawcy szkody) na okoliczność ustalenia rozmiaru uszkodzeń powstałych wynikiem kolizji w pojeździe powodów. Świadek M. K., prawidłowo wezwana, nie stawiła się na terminie rozprawy wyznaczonym na dzień 5.04.2016r. Wobec powyższego, postanowieniem z dnia 5.04.2016r. wydanym na rozprawie, sąd zmienił postanowienie dowodowe z dnia 25.02.2016r. i oddalił wniosek dowodowy strony pozwanej o przesłuchanie świadka M. K.. Sąd nie jest związany swym postanowieniem dowodowym i może je zmienić lub uchylić ( art. 240 kpc). Sąd stanął na stanowisku, iż zeznania świadka, który po zdarzeniu był w stanie wstrząsu i wymagał opieki medycznej, przedstawiać będą niską wartość dowodową, zaś odroczenie rozprawy celem ponownego wezwania świadka skutkowałoby naruszeniem zasady ekonomii procesowej. W ocenie sądu, zeznania ww. świadka nie mogą stanowić podstawy do skutecznego podważenia wniosków opinii sporządzonej przez eksperta z zakresu techniki samochodowej.

W toku likwidacji szkody, (...) S.A. w W. wypłaciła na rzecz powoda ogółem sumę 18.509,97 zł tytułem odszkodowania, obejmującą: zwrot kosztów holowania uszkodzonego pojazdu w kwocie 221,40 zł oraz odszkodowanie za uszkodzenie samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) w kwocie 5.270,17 zł i dalszej kwocie 13.018,40 zł. Z treści opinii zasadniczej oraz uzupełniających biegłego W. J. wynika, iż koszt technologiczny naprawy pojazdu zamknął się kwotą 23.639,99 zł. Do kwoty tej należy doliczyć poniesione przez stronę powodową koszty holowania, tj. 221,40 zł oraz koszty wynajmu pojazdu zastępczego w kwocie 3345,60 zł. Łącznie całkowity koszt szkody w majątku powodów wyniósł 27 206,99 zł Mając to na uwadze, kwotę ustalonych całościowych kosztów usunięcia szkody, sąd pomniejszył o wartość dotychczas dokonanej przez zakład ubezpieczeń likwidacji (18.509,97 zł), co daje wynik 8697,02 zł. Wynikiem powyższego, sąd zasądził na rzecz solidarnych powód D. C. i A. C. (1) od (...) S.A. w W. dochodzoną pozwem kwotę 7.796 zł. Zasądzona w pkt-e 1 wyroku na rzecz powoda kwota odpowiada dyspozycji przepisu art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013r., poz. 392 j.t.). Zważyć nadto należy, iż wydając rozstrzygnięcie w przedmiotowej sporawy sąd związany był treścią art. 321 § 1 k.p.c.

Wraz z kwotą główną, sąd, na podstawie art. 481 §1 i §2, k.c. przyznał stronie powodowej ustawowe odsetki od dnia 29.11.2013r. do dnia 31.12.2015r. oraz na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 56 i 57 ustawy z dnia 9.10.2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 9 listopada 2015 r.) odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo o zapłatę odsetek za opóźnienie w pozostałym zakresie. W toku postępowania dowodowego sąd ustalił, iż powodowie zgłosili szkodę stronie pozwanej dnia 28.10.2013r. Zatem 30-dniowy zakreślony ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (art. 14 ust. 1) termin likwidacji szkody upłynął w dniu 28.11.2013r., a wymagalność roszczenia powodów nastała z dniem 29.11.2013r.

Orzeczenie o kosztach w pkt 1 wyroku uzasadnia art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002r. Nr 163, poz.1348) – 1.200 zł, art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o opłacie skarbowej (Dz.U. z 2006r. Nr 225, poz. 1635) – 17 zł, art. 28 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr 90, poz. 594) – 300 zł i art. 2 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr 90, poz. 594).

Orzeczenie o kosztach w pkt 3 wyroku uzasadnia art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 Nr 90, poz. 594) w zw. z art. 98 k.p.c.